تأثیر یک جلسه فعالیت مقاومتی بر شاخص‌های آسیب عضلانی و کوفتگی عضلانی تأخیری در دانشجویان پسر ورزشکار

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر یک جلسه فعالیت مقاومتی بر شاخص‌های آسیب عضلانی و کوفتگی عضلانی تأخیری در دانشجویان پسر ورزشکار بود. به این منظور، 20 نفر از دانشجویان پسر رشته‌ی تربیت بدنی داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند و به صورت تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. فعالیت مقاومتی شامل یک مرحله تمرین دایره‌ای در 5 ایستگاه و هر ایستگاه شامل 3 نوبت بود که هر نوبت با 75 درصد یک تکرار بیشینه در 8 تا 10 تکرار انجام شد. نمونه‌های خونی قبل از فعالیت مقاومتی، بلافاصله بعد از فعالیت، 24 و 48 ساعت بعد از فعالیت، در حالت ناشتا جمع‌آوری شد. از پرسشنامه ادراک درد مک‌گیل برای تعیین کوفتگی عضلانی استفاده شد. برای مقایسه تغییرات درون گروهی از تحلیل واریانس مکرر و تعقیبی بونفرونی و برای مقایسه تغییرات بین گروهی از آزمون تی‌مستقل در سطح معنی داری 05/0>α استفاده شد. نتایج نشان داد سطوح سرمی کراتین‌کیناز، لاکتات‌دهیدروژناز، آسپارتات آمینوترانسفراز و میزان درد ادارک شده کلی در گروه تجربی در مراحل مختلف نمونه گیری افزایش معناداری را نشان داد. بر اساس یافته‌های تحقیق حاضر می‌توان نتیجه گرفت که احتمالاً یک وهله فعالیت مقاومتی با 75 درصد یک تکرار بیشینه باعث افزایش میزان سرمی شاخص‌های آسیب عضلانی و درد عضلانی ادراک شده در دانشجویان پسر ورزشکار می‌شود. بنابراین پیشنهاد می‌شود در شروع اجرای برنامه تمرینی مقاومتی در ورزشکاران برای جلوگیری از کوفتگی عضلانی از شدت‌های کمتر از 75 درصد یک تکرار بیشینه استفاده شود.